Το δικό μου Κέντρο
Όταν το Καφέ Φίλιον λεγόταν Dolce
Όταν το σινεμά σήμαινε Αττικόν και θερινό στη Χάρητος με συνοδεία τυρόπιτας
Όταν παιχνίδι σήμαινε πλατεία Δεξαμενής
Όταν υπήρχε χάζι έξω από το καφέ Brazilian και το Zonar’s
Όταν ζαχαροπλαστείο σήμαινε Ελληνικό
Όταν αγοράζαμε μπαλαρίνες από το Λεμήσιο στη Λυκαβητού και γόβες λουστρίνι από το Salon Sklias
Όταν το κομμωτήριο ήταν ο Άγγελος
Όταν τα καλύτερα πάρτυ γίνονταν στο Mercedes στην πλατεία Κολωνακίου
Όταν πλατεία σήμαινε Tops & Λυκόβρυση
Όταν ψιλικατζίδικο ήταν ο «Λεωνίδας» στην Βουκουρεστίου
Όταν σοκολατάκια ήταν Godiva στη Βουκουρεστίουν πάλι
Με νοσταλγία για τις ηλιόλουστες Κυριακές με το άρωμα από τις νεραντζιές, την όμορφη πλευρά του κέντρου, ενός κέντρου που λίγοι ξέρουν να το ζουν όταν κλείνουν τα φώτα από τα μαγαζιά και οι μουσικές από τα καφέ.
3 Comments:
Η Αθήνα χρεοκόπησε. Καιρός να μεταφερθείτε σε πολιτείες άλλες, πιο ανθρώπινες και πιο βορινές.
Το ζόναρς πάντως ξανάνοιξε σύμφωνα με τας πηγάς
....Οταν το "Ελληνικό βρισκόταν πάνω στην πλατεiα Κολωνακίου που λεγόταν τότε "μπιντές"(!) και ο Ζόναρς "Ζοναράς" δίπλα στον εξαφανισμένο "Φλόκα".
Οταν χορεύαμε μεχρι τελικής πτώσης το shake και την Bossa nova,στην Anabella, στο Stork και
στις θρυλικές Εννέα Μούσες. ..Οταν το κέντρο της Αθήνας ήταν πιο ανθρώπινο,πιο ρομαντικό...Οταν είχαμε όνειρα και φιλοδοξίες.
Τότε ήταν η εποχή της αθωότητας,μια εποχή που νοσταλγούμε, μια μαυρόασπρη εικόνα που αναπολούμε...που όμως ποτέ δεν θα ξαναδούμε!
Mum
theloume kai alla posts!!
Post a Comment
<< Home