Σκέψεις ρομαντικές και ουτοπικές ίσως

Αριστοκρατικά καπετανόσπιτα, τοπίο αρμονικό, γαλήνη στο βλέμα και στην ψυχή.

Έτσι θα περιέγραφα το Γαλαξείδι με μια φράση.

Δεν χρειάζονται πολλά και πολύπλοκα για να δημιουτγηθεί η αρμονία. Ποτό πάνω στο κύμα, θαλασσινά μέσα από τον αφρό της θάλασσας, δροσερό αεράκι και μυρωδιά αλμύρας. Τόσο κοντά και τόσο μακριά από την Αθήνα. Μια πολιτεία κουκλίστικη που σε συνεπαίρνει με την απλότητα και την αρχοντιά που αναδύει συνάμα.

Και μετά περάσαμε από την κοσμική Αράχωβα…ω τι διαφορά!

Σειρές από πούλμαν, εμπορικές καφετέριες, ακόμη και exclusive μαγαζί με προϊόντα F1. Που σε ένα ορεινο χωριο της Ελλάδας. Τύφλα να εχει το Μονακό! Και σας μιλάει κάποιος που είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού. Αλλά μέχρι που? Μέχρι εκεί που δεν καταστρέφει ότι αυθεντικό μπορεί να εχει απομείνει όρθιο στις μέρες μας.

Σκέψεις ρομαντικές και ουτοπικές ίσως, σε μια Ελλάδα που ενώ είναι προικισμένη με τα καλύτερα επιμένει να πέφτει θύμα των περιστασιακών τάσεων.