Πόσο minimal είμαστε τελικά?

Oσο πιο πετυχημένος είσαι ...τόσο πιο εύκολα μπορείς να εκφράζεις την άποψή σου. Τόσο πιο εκκεντρικός πρέπει να γίνεσαι ώστε να διαφοροποιηθείς από το πλήθος, να τραβήξεις την προσοχή των γύρω σου και να κάνεις τους μικρούς ασήμαντους να νιώσουν άπειροι και άσχετοι…άσχετοι από την ικανότητα να παράγουν σκέψεις που εντυπωσιάζουν. Όσο πιο μπερδεμένα τα λες τόσο πιο έξυπνος είσαι λέει.

Και βγαίνουν ολοι αυτοί που έχουν βήμα και αρχίζουν να πλάθουν τα κατασκευάσματα τους. Αυτό είναι minimal σου λέει ο άλλος, είναι ψαγμένο. Μα καλά δεν το σκέφτηκε κανείς πριν από μένα? Μπράβο μου έκανα τη διαφορά.

Νομίζω όμως ότι κάπου έχει μπερδευτεί το αυθεντικά minimal από αυτό που προσπαθεί να γίνει…το αυθεντικά πρωτότυπο από αυτό που προδίδει την προσπάθεια και την αγωνία του να ξεχωρίσει. Πόσο γελοίο μπορεί να γίνει αυτό που δεν βγαίνει αβίαστα από την ψυχή μας..αυτό που εξυπηρετεί σκοπούς και θέλει να αποκαλείται αποτέλεσμα δημιουργίας!

Δεν ήθελα να πω κάτι συγκεκριμένο με όλα αυτά...