20 June 2007

Μεγαλώνοντας


Νομίζω ότι όσο μεγαλώνω χάνω την αίσθηση της όσφρησης…η αλήθεια είναι ότι ίσως χάνω την ικανότητα να συνδέω μυρωδιές με εικόνες. Αυτό σίγουρα το έκανα μικρή… εικόνες με ηλιαχτίδες και μυρωδιά από αρμύρα, εικόνες από την κουζίνα της γιαγιάς και μυρωδιά από φρέσκο- τηγανισμένες πατάτες, εικόνες με χιόνι και ξύπνημα για το σχολείο και μυρωδιά από μάλλινο…

Ναι τελικά αυτό είναι …δεν σταμάτησα να μυρίζω σταμάτησα να συνδέω! Τώρα η κάθε αίσθηση στο δικό της μεγαλείο. Ίσως έτσι εκμεταλλεύομαι καλύτερα την κάθε αίσθηση στο έπακρό της, μεμονωμένα, χωρίς δεκανίκια από τις άλλες, ίσως με κάθε αίσθηση μπορώ να φτιάξω εικόνες ολοκληρωμένες. Ίσως μεγάλωσα!

Παρατηρούσα μια κοπέλα στην στάση του λεωφορείου... κοίταζε συνεχώς την αντανάκλαση της στο τζάμι των αυτοκινήτων και στα τζάμια των γύρω πολυκατοικιών, όσο περίμενε. Διόρθωνε το τσουλούφι της και τράβαγε νευρικά την μπλούζα της. Η αγωνία να αρέσει. Νομίζω ότι και αυτό το χάνεις μεγαλώνοντας. Δεν χάνεις την αγωνία, απλά αποκτάς την σιγουριά. Αποκτάς μια οικειότητα με το είναι σου..αποδέχεσαι τον εαυτό σου και σταματάς να ανησυχείς απλά καλλιεργείς αυτό που έχεις. Μόνο έτσι νομίζω απολαμβάνεις αυτά που μπορεί να σου δώσει η ζωή.

Τελικά είναι ωραίο να μεγαλώνεις…

adopt your own virtual pet!