23 October 2010

Αθηνα ώρα μηδέν

Το φθινόπωρο με βρίσκει να γράφω πάλι για την Αθήνα. "Την πόλη που μισούμε να αγαπάμε". Η πόλη γερνάει, ανοίγει την κουρασμένη αγκαλιά της, μας κοιτάει με βλέμμα υγρό και κουρασμένο και εμείς τα παιδιά της συνεχίζουμε να απομυζούμε τους χυμούς της μέχρι και την τελευταία σταγόνα μέχρι να μείνει όμως τι. Κι όμως η πόλη αυτή έχει ακόμα κρυμμένους θησαυρούς για μας. Συνεχίζει ακόμα να μας εκπλήσσει και μας κάνει την ερωτευόμαστε τόσο βασανιστικά όσο θέλουμε καμιά φορά να φύγουμε μακρία της. Να στρέψουμε τα μάτια αλλού, μακρία από την σαπισμένη πλατεία της Ομονοιας. Πόσο διαφορετικοί κόσμοι συνυπάρχουν στην κοιλιά αυτής της πόλης. Το Ψυρρή μετατρέπεται σε china town. Ο Κεραμεικός, το επόμενο βήμα μετά το Γκάζι. Τα lofts θα έρθουν σύντομα κι εδώ. Κι ενώ η πόλη ψυχοραγεί προσπαθεί να θρέψει μέσα από τα σπλάχνα της τα παιδιά της αλλά και τα παιδιά αλλονών, ξένω. Δεν σου αξίζει κανείς που δεν μπορεία να σε καταλάβει.

adopt your own virtual pet!