18 June 2008

Ο ναυαγός της απέναντι όχθης


Τα απλά είναι και τα ωραία! Πόσο συναισθηματικά πλήρης από εμπειρίες & αυτογνωσία πρέπει να είναι κανείς για να απολάυσει τις απλές ομορφιές της ζωής. Χαμένοι σε έναν ανταγωνιστικό καταναλωτισμό πολλές φορές προσπερνάνε μια πρωτογενή αυτόφωτης ομορφιάς εικόνα. Το απέραντο γαλάζιο, το χρυσό της ηλιαχτίδας πάνω στα μάλλιά μας, ένα αληθινό βαθύ βλέμμα που αντικατοπτρίζει μια ψυχή, η μυρωδιά του καλοκαιριου. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω...πολλές φορές και εν γνώση μου συμμετέχως στο χορό της ματαιοδοξίας. Ίσως κάποιος που με ξέρει θα έλεγε ότι δεν δικαούμαι να μιλάω για την αναζήτηση της απέρριτης απλότητας. Κι όμως ίσως είναι ακόμα πιο ειλικρινής η παραδοχή μου για αυτή την απλότητα, έχοντας πιάσει τον εαυτό μου να κολυμπά προς την απεναντι όχθη. Οταν μου δίνεται απλόχερα ξέρω να την εκτιμάω και να τη χαίρομαι.
Αλίμονο σε αυτούς που είναι δέσμιοι μιας συνεχούς απληστίας ... δεν θα μπορέσουν να γευτούν ποτέ την αλήθεια ... και να περάσουν στην απέναντι όχθη.

adopt your own virtual pet!