Στο είχα πει ότι θα γράψω για τα multiplex!

Ξεφυτρώνουν ένα ένα μέσα σε χρόνο dt, το ένα δίπλα από το άλλο, λες και έχουν μεταξύ τους μια σιωπηρή συμφωνια ghetto-ποίησης, μια άτυπη συμμαχία εξάπλωσης.
Μια συμμαχία με όραμα την μαζοποίηση.

Γιατί για μένα κινηματογραφός είναι

...να περιμένεις το δεύτερο κουδούνι για να ξαναρχίσει το έργο,
...να παίρνεις πρόγραμμα στο φουαγιέ
...να σχολιάζεις με τους φίλους τις εντυπώσεις στο ενδιάμεσο μαζί με τα νέα της εβδομάδας που δεν έχεις προλάβει να πεις απο το τηλέφωνο
...είναι η γρανίτα φράουλα
...είναι η τυρόπιτα στη Χαρητος
...είναι τα τραπεζάκια στη Δεξαμενή..
…είναι να καθεσαι όπου προλάβεις κι ας τύχει να κάτσεις σε μονή αν αργήσεις..

είναι όλα αυτά που θα θυμάμαι και θα με κάνουν να νιώθω σαν ήρωα από ταινία...

πόση ακόμα ευκολία θα αντέξουμε χωρίς να σβήσουμε τα σημαδια αυθεντικότητας που έχουν απομείνει στα απλά πράγματα της καθημερινότητας μας..

και λογικά αναρωτηθείς τελικά το έργο δεν παραμένει ίδιο;

Aθήνα μας ξεφεύγεις

Δεν ξέρω αν όλοι αισθάνονται έτσι για την πόλη τους..αν είναι αυτή η πόλη που ξυπνά αυτά τα συναισθήματα..ή αν τελικά είμαι εγώ και η ρομαντική μου διάθεση.

Πάντως η Αθήνα, το κέντρο της, τα έγκατα της..μου δημιουργούν ένα έντονο συναίσθημα εξερεύνσης αποπνέωντας όμως ταυτόχρονια μια απαράμμιλη οικειόητα. Κάθε δρόμος είναι με μια ματιά καινούριος, με μια δευτερη όμως περπατημένος και δουλεμένος στο μυαλό μου. Είναι ένα πολύ περίεργο déjà vu που βιώνω περπάτωντας στο κέντρο.

Έχουν γραφτει τόσο πολλά για αυτήν, τόσες προσπάθειες αποκωδικοποίησής της...όμως νομίζω ότι αυτή η πόλη θα συνεχίσει να μας ξεγελάει. Και να μας κλείνει το μάτι πονηρά...σας ξεφυγα πάλι, πιάστε με.

Αυτή την Κυριακή

Σήμερα πήγαμε βολτα στο Γκάζι. Η Κανέλα ήταν γεμάτη. Ψάχναμε τα Σπιτάκια...δεν τα βρήκαμε. Καταλήξαμε στο Σκούφια.

Δεύτερη φορά που πήγαμε στο Σκούφια του Ρουφ απέναντι από την εκκλησία. Υπάρχει και το καινούριο αδερφάκι του στη Λόντου στα Εξάρχεια, δίπλα από το σπίτι μου. Εμείς επιμένουμε όμως στον Σκούφια του Ρουφ. Το καλοκαίρι τραπεζάκια έξω στην πλατεία. Εικόνα από νησί μέσα στο κέντρο απόκεντρο της Αθήνας.

Η δεύτερη φορά ήταν ακόμα καλύτερη από την πρώτη. Θα ξαναπάμε.

Θα πάμε και στην Κανέλα την επόμενη Κυριακή, με κράτηση όμως. Θα βρούμε και τα Σπιτάκια.

Είδα το φίλο μου το Μιχάλη μετά στο Clemente. Είχε πάει πριν στα Σπιτάκια...